CASTROS

A CULTURA CASTREXA

Esta cultura desenvolveuse en Galicia na idade de ferro, no século VI a.C. e perdurou un milenio ata o século VI d.C. Xorde da fusión de culturas autóctonas e culturas traídas de Centroeuropa.

A sua poboación era froito de múltiples achegas raciais de moitos pobos. De estes pobos tal vez o máis representativo sexa o Celta, un pobo que se desprazou en dúas tandas desde o mar Caspio e desde as montañas do Cáucaso ata o occidente europeo entre o 950 ata o 650 a.C.

O seu maior aporte foi a técnica do ferro.

Os castros ocuparon amplas zonas do noroeste peninsular durante a idade do Ferro, Galicia, o norte de Portugal ata o Duero e terras limítrofes asturianas era o núcleo básico.
Eran un pobo infinitamente relixioso, facían rituais nos que se sacrificaban animais e incluso persoas pero a pesar da súa relixiosidade, as súas maiores arquitecturas non son templos.

As súas arquitecturas presentan un caracter defensivo xa que se construían  en lugares altos e tamén as súas fortificacións e fosos, aínda que tamén servía como lugar de residencia. 

As vivendas castrexas podían ser circulares, ovaladas,
cadradas ou 
rectangulares.

As circulares son consideradas de orixe mais remota mentres que as cadradas son por efectos da romanización